In 2001 trokken we met zijn vieren naar China, de etnische minderheden in het uiterste zuiden. Wat waren we amateurs, onze rugzak volgeladen, ‘t vliegtuig in en op zoek naar onze Hollandse gidse die gelukkig Chinees sprak. Eén ding, naast de wondermooie natuur en het kleurrijke ‘stammen’ volk is meer dan een mondje chinees een “Must”. Dat was zeker onze les geweest. Toch bleven we twintig jaar later nog met het gevoel zitten het echte oude culturele China nog niet gezien te hebben. Mario Steurs van Ying Ying Travel bracht daar, in 2019, verandering in. Na twee minuten in gesprek wisten we het al, die man heeft de absolute kennis, het avontuurlijke en bovenal, die spreekt vloeiend de onontbeerlijke Chinese taal.
Toch zag hij mijn aarzeling, ik zat met zo’n verdeelde mening. Enerzijds China Classic trok mij wel aan maar het Binggou Danxia GeoPark, daar droomde ik van. Op de koop toe toonde Mario zijn foto’s van de regenboogbergen… Mijn aarzeling om terug de ‘Classic’ reis te ruilen voor de natuur werd alleen maar groter. Ik zat met zo’n verdeeld gevoel en Mario had dit door. Hij kwam met de oplossing; je doet eerst de ‘China Classic’ mee met mij en ik breid jullie reis uit met 4 dagen extra op individuele basis, naar de regenboogbergen. Ook al moesten we die 4 dagen terug alleen door China reizen, het akkoord werd vlug gegeven. Mario zorgde voor de verplaatsingen, hotels, gidsen ter plaatse… Alles werd prima geregeld.
En zo geschiedde .. na de skyline, de Bund van Shanghai, na Guillin, het Karstgebergte, het lieflijke stadje Yangshuo, de rijstvelden van Longsheng, de drumtorens van Sanjang, het terracotta leger in Xian, vertrokken wij met zijn tweeën, om 4u30 in de morgen, naar het treinstation in Xian. Correctie, we werden opgehaald en Mario, altijd begaan met zijn klanten, kwam de hotel hal nog ingelopen om ons uit te wuiven!
Xian station, het leek wel een kleine luchthaven, zo groot was het gebouw! Meer nog, ook al was het vroege morgen, rugzak, tas, riemen, schoenen… alles moest eerst door de scanner vooraleer we het treinstation binnen mochten. De man die ons opgehaald had in ons hotel, mocht niet meer verder. Hij stak ons onze tickets toe en riep nog vlug ‘Second platform.. there you will find your train…”. Geen paniek, wij zagen het zitten. Eens de roltrap op kwamen we in een grote ‘bijna’ lege ruimte. Het was ook 5 uur in de morgen.. Enkel wat geüniformeerde personen stonden ons gade te slaan. Wijzelf, wij konden enkel gapen, alles in het Chinees, geen letter Europees op de borden! Maar toch hadden we snel door, het getal van 4 cijfers op ons ticket zou ons redden. Ja hoor, boven gate 3 zagen we de overeenkomst. Wachten maar, net zoals in Spanje kon je wellicht maar op het perron vanaf het moment dat de trein is binnengereden. Na 3 kwartier stilte rondom ons, kwam een vrouw in uniform aan “onze gate“ te staan. Zou ik het vragen of we wel goed bezig waren? Ja, waarom niet, ik stapte op haar af. Na mijn ‘Escuse me, can…’ kreeg ik een waterval van woorden en een kakofonie van klanken over me heen… maar toch uiterst beleefd. Toen ik terug bij mijn stoeltje kwam zei mijn man met een smile:‘en..wat zei ze?”. “Dat ik juist was, ’t is onze trein, dat ik moet gaan zitten en nog een half uurtje moet wachten, dat ze dan zou teken doen als wij naar het perron konden stappen’… Zijn mond viel open !
Maar inderdaad, er stroomden meer en meer mensen toe en na een half uur keek ze mijn richting uit. Na een zoveelste controle stonden we op het perron. De hoge snelheidstrein; wat een machine, en met zo’n futuristische spitse neus.. whaw. België kan daar niet aan tippen !!
De alom bekende fascinerende zijderoute, we zouden ze volgen!! Op naar Zhangye!! Niet met karavaan langs die eeuwen oude handelsroute, al in gebruik rond 115 voor Christus ten tijde van de Han dynastie, maar wel modern, netjes geïnstalleerd in de HSP trein! Zeven uur trein en ca. 1200 km voor de boeg. Het was een makkie, geen tijd om te lezen, wel om te kijken! We zagen het landschap veranderen, weidse groene velden, grazend vee, boerenkarren met wat hooi gestapeld, af en toe een dorpje. Ver weg van die grote stad.
Na een 4-tal uur werd het uitzicht grimmiger, woeste bergen kwamen tevoorschijn en als we één van de ettelijke stationnetjes aandeden zagen we warm ingeduffelde reizigers. Bontjassen, mutsen, sjerpen om de kou te verbijten. De natuur, maar ook het klimaat veranderde zo sterk en voor we het goed beseften zagen we sneeuw taferelen… Bergen, valleien, huizen werden bedekt met wel 15 cm sneeuw… Ook wij veranderden daarbinnen in die luxe trein. We snapten er niks meer van, waar spoorden we heen?? Dat we geen jassen bij hadden vonden we nog het minste, maar dat die kleurrijke bergen, ons doel, bedekt zouden zijn met een sneeuw tapijt… dat was één grote desillusie!! Ja, wij waren er stellig van overtuigd, we waren op het verkeerde tijdstip, in de verkeerde maand naar het Noord Westen van China getrokken…. China expert, Mario, had dit toch moeten weten?? Vier dagen in de sneeuw..oh my god ?? Na meer dan een uur voor ons uit te staren, elk in zijn gedachten verzonken zagen wij de grijze miezerige lucht opklaren. Een uurtje voor de trein zijn doel, Zhangye bereikte was het overal droog en zat de zon stralend aan de blauwe hemel. Wat waren we naïef geweest !! Vanuit onze luie, luxe zetel in die zoevende trein hadden we niet eens beseft welk immens groot gebergte, met op zekere hoogte een grimmig besneeuwde pas, we doorkruist hadden!!
Met een brede glimlach zijn we uit de trein gestapt. Mario had zijn werk goed gedaan, we zagen onze namen al van ver blinken. Gids Tony was een hele sympathieke, opgewekte kerel !! Hoe oud hij was? Ah, weet je, leeftijd van Chinezen is zo moeilijk te schatten, ze zijn meestal ouder dan je denkt… bij ons is het net andersom….:-)
Na een blits bezoek aan de Dafo Tempel in Zhangye, waar de grootste liggende houten Boedha van China huisgevestigd is, werden we in de avonduren naar een volledig nieuw hotel gebracht. Weinig volk, westerlingen kwamen we er niet tegen, Engels hoorden we niet spreken maar de vriendelijke, bereidwillige Chinese dames waren alom vertegenwoordigd. Het grote restaurant was leeg op 1 draaitafel van 10 personen na. Met twee aan zo’n grote draaitafel zitten, raar, we misten onze medereizigers daar wel. Temeer, ook al waren ze met twee, we verstonden niks van wat ze ons wilden duidelijk maken en op de koop toe, we vonden geen enkele herkenning in die Chinese menu kaart. T was hopeloos, we konden enkel nog lachen samen met die lieve meiden. Uiteindelijk vond eentje toch de oplossing, de I-pad, vol met foto’s van gerechten!!
De volgende morgen was het zo ver, we zouden ze zien, de regenboogbergen !! T was 8 graden, een hele droge lucht en een stralende zon. Tegen de middag was het al 12 graden, aan een goeie pullover hadden we genoeg. Gids Tony was mooi op tijd, in sappig en in goed verstaanbaar Engels gaf hij ons een voorstelling van wat ons die dag te wachten stond. Zelf wisten we al, de Zhangy Danxia rotsformaties, de Regenboogbergen, hebben hun kleur te danken aan moeder natuur die met zandsteen en mineralen bezig geweest is. De kleuren zijn ontstaan door erosie van twee tektonische platen.
Chinezen zijn een kei in organiseren, ze moeten wel, met hun miljarden volkje. Onze gids Tony is in de wolken, er zijn nimmer zo’n dagen met zo weinig bezoekers, geloof het maar ! Aan de ingang van het omvangrijke natuurpark mochten wij in een busje overstappen, t zat inderdaad maar halfvol, dat leek een voorrecht te zijn. Ze stopten op 4 plaatsen waar platforms werden aangelegd. Op elke platform wordt uitgestapt en kan je ruim de tijd nemen om de vooraf uitgestippelde routes te voet te volgen. The Qilian Mountains, bij de eerste twee platforms, zijn niet bebost. Het is een ruig landschap maar wat me vooral opvalt is de manier hoe dat de Chinezen het aangepakt hebben. In Europa nemen wij bergpaadjes en zwoegen we naar boven, maar hier nemen we trappen en trappen zover je kan kijken… ze lopen al over de bergtoppen heen. Allemaal manueel aangelegd !! Je beseft vlug, ook al moet je lijntje lopen, dat je het mooiste van het mooiste dan zeker gezien hebt! Hoe hoger je ‘trapt’, hoe meer de wind in je haren speelt…’t geeft soms wel een ijl gevoel, maar het duurt nooit lang. Wat een uitvinding en best verstaanbaar als je hoort dat het hier op ‘normale ‘ dagen platgelopen wordt door bezoekers.
Enig om zien! Die grillige rotsformaties, stalagmieten en stalactieten, het Louvre, the Elephant en zoveel meer.. gids Tony wist ze allemaal te vinden! Maar platform 3 en zeker de 4, zijn wonderbaarlijk! Het loont enorm de moeite, je bekijkt het vanuit alle mogelijke hoeken. Dit berglandschap, afgesloten van de bewoonbare wereld, toevallig ontdekt door een lokale boer is warempel uniek. De knalrode, oranje en de gele kleur in al zijn variaties, streep na streep, het lijkt een ware photoshop te zijn dat voor je ooglens draait.
Maar neen, dat prachtige schilderij, die schakering van kleuren, soms ook grijs, rood en groen, moeder natuur heeft daarvoor gezorgd hopelijk kan de mens het koesteren en bewaren. Magnifiek !!
Wie China doet moet “ook” daarheen!
Lucrèce en Hubert
 |  |  |
