Joris reisde in februari 2015 met Ying Ying Travel mee naar China en koos voor onze 15-daagse rondreis Yunnan Eeuwige Lente. Vooral de belevenissen in het papierstadje Manzhao zijn hem in het bijzonder bijgebleven. Lees hier wat er ons kleine groepje allemaal overkwam tijdens die bijzonder mooie zonnige dag in het kleine dorpje van papier.
Sinds vorige week ben ik weer thuis van een verre reis naar Yunnan. Wat een bijzondere beleving: de streek was onontgonnen voor westerse toeristen en wij waren zelfs een attractie. Het programma was erg gevarieerd met bijzonder interessante wendingen. Luxe hotels, lokale restaurantjes met streekgerechten... Niemand is ziek geweest, integendeel 2 kg erbij! Speciaal voor Ying Ying Travel blikte ik even terug op een onvergetelijke uitstap naar het papierstadje Manzhao. Zin om mee te genieten? Ding Ding Hao!
Yunnan: verrassing in Manzhao, het dorpje van papier
Wat een bijzondere stilte in het afgelegen dorpje Manzhao. De plek is bekend om zijn papierproductie: sterk inpakpapier voor thee die in de streek gewonnen wordt. De woningen geven een verzorgde uitstraling, hier is duidelijk meer welstand dan verwacht. De paarsgekleurde gekunstelde panelen met drogend papier staan op de binnenplaatsen, op de straat, tegen de gevels, …, overal waar de zon erbij kan. Een enkele man draait rondjes met een deksel van een kookpot op een half gedroogd papierpaneel. Dat verwijdert te groffe vezels. Wat een ambacht, wat een stiel toch. Onze lokale gids spreekt een mevrouw aan op haar binnenplaats. We mogen even van dichterbij komen kijken. Ze reinigt afgekookte vezels van de moerbei vooraleer ze in een bad belanden waaruit papier wordt geschept. Geen 5 meter ernaast staat een grote stenen ketel. Via een trapje kan ze het deksel oplichten en ons een natte bussel tonen. Dit is waarvoor je op reis gaat!
In de feeststemming
Op onze terugweg gluren we op een rumoerig koertje binnen. Een groep vrouwen in kleurige kleding zit eten te plukken uit kleine schaaltjes die op een ronde gevlochten tafel staan. Jonge kinderen kruipen dichter bij hun moeder – ze zijn dit soort rare wezens echt niet gewoon. Ik presenteer een ballon om het ijs te breken. De buren schuin tegenover hebben ons opgemerkt en gebaren meteen om bij hen binnen te komen. Hier is het duidelijk feest. Vrouwen wirwarren op de binnenplaats met stoeltjes, gerechtjes, chopsticks, … We moeten aanschuiven. En meedrinken, klinken, … de gastheer presenteert een eigen brouwsel en giet alvast een borrel halfvol die hij voor mijn gezicht duwt. De vader zwaait al met sigaretten. Op een vingerknip staat een rond gevlochten tafeltje vol met allerlei gerechtjes, kleine stoeltjes rondom. Elementaire beleefdheid doet ons nederig zitten en communiceren in gebarentaal.
Kindje geboren
Onze gids vertelt dat het pasgeboren kind na één maand een touwtje om de pols wordt gebonden. Het zou voor hen een bijzondere eer zijn als wij dat zouden doen. Euh, … ja, écht? Wie is niet geraakt door zo’n eer? Natuurlijk dat ! We nemen de trap naar boven en treffen de mannelijke naaste familie rond de tafel. De groeten zijn hartelijk, de sigaretten worden gepresenteerd, de borrels geschonken. De moeder verschijnt met de baby. De man houdt de touwtjes voorgeknipt klaar. Mario is uitzonderlijk fier. Een touwtje rond elke pols, elk van ons mag het rondbinden... wat een eer! Onvergetelijk.
Joris
 |  |  |
